Kunstproject Meneer Muis – Steekprogramma Wiede Wold
De toekomst van het platteland klinkt door het expositie atelier Kracht van Kunst . De Wolder Boys komen voor het eerste samen: “Kennen wij elkaar?” “Mmmm, nee. Ik ben Harm en jij bent dan Casper.” “Ja ik ben Casper, wij hebben elkaar volgens mij nog niet eerder gezien…” “Ik zit bij die en die in die klas en hou van voetbal”, zegt Casper. “Voetballen doe ik ook! Ken jij Eline”, vraagt Harm. “Eline, ja die ken ik! Wij zaten in dezelfde groep van het kunstproject Bijzonder Klimaat”, reageert Casper.
“Het Drie Henkies Huisjes was mijn werk,” vertelt hij verder. “Voor dit project ga ik ook bouwen met hout. De toekomst van het platteland zie ik half boven en half onder de grond.” “Stoer, maar hoe dan”, vraagt Harm zich af. “Kijk hier is het oppervlak, dat is een grens tussen boven en beneden. Onder het oppervlak stroomt een rivier.” Armenzwaaiend omschrijft hij de rest van zijn creatieve ideeën.
Zestien provincies
Harm ziet het anders. Volgens hem speelt de toekomst zich uitsluitend af boven de aarde. “Nederland is niet eerlijk verdeeld. De provincies hebben geen gelijkenis, de een is groter en de ander nog groter. Hier zal de eerste herverdeling moeten plaatsvinden. Iedereen gelijk, dat zie je in de grootte. Ik denk dat ik op veertien misschien wel zestien provincies uitkom.” Harm maakt ondertussen een rekensom op het papier. De uitkomst tekent hij en gaat hij uiteindelijk bouwen met lego.
Midden in het expositie atelier staat een kunstwerk van Sietse Muis. Een opengeslagen atlas waar papierenhuizen op lange poten uitgroeien. Casper en Harm bestuderen het met volle aandacht. “Hoe doet hij dit”, vragen ze zich af. “Het is van papier en het is licht. Het is een hele nieuwe wereld!”, klinkt het enthousiast. “Kijk een luchtballon en kijk hier.” “Ja, ik zie het.” Ze kijken hun ogen uit. “Heb je dit ook gezien? En dat? Is hij hier iets vergeten te maken”, vraagt een van de Wolder Boys zich af. “Mmm dat ik weet het nog niet. Daar ga ik even over nadenken.”
Eigen kunstwerk
Na het observeren gaan ze druk aan de slag met lijm, lego, hout, pen en papier. Tussendoor klinkt opeens, “Nee, Sietse is toch niets vergeten.” En ze gaan weer aan het werk. Alle aandacht gericht op hun eigen kunstobjecten.
Een punt en lijn gezet door deze twee heren. Meneer Muis luistert op de achtergrond aandachtig. Niet alleen hoort hij, maar ziet hij ook vriendschap ontstaan. Hij leunt achterover in zijn rode bolderkarretje. Heerlijk. De Wolder Boys hebben interessante ideeën voor de toekomst van het platteland. Dat is een goede start!
Harm en Casper.
